هدف از این مقاله تحلیل درآمدهای نفتی و مالیاتی در اقتصاد ایران است. بدین منظور، با استفاده از رویکرد تعادل عمومی پویای تصادفی، یک الگو برای اقتصاد صادرکننده نفت شبیه سازی گردید. در بخش منابع درآمدی دولت، سعی شد تا با وارد کردن درآمدهای نفتی و مالیاتی در مدل، وجود راهکارهای لازم جهت برطرف کردن خلاء های موجود در ساختار نظام مالیاتی مورد بررسی قرار گیرد. تخمین پارامترهای مدل بر اساس روش بیزین و با استفاده از نرم افزار داینر (Dynare) تحت نرم افزار متلب (MATLAB) بر اساس روش مونت کارلو با زنجیره مارکوف در قالب الگوریتم متروپلیس-هستینگز و با استفاده از داده های تعدیل فصلی دوره زمانی 96-1368 انجام گرفت. به منظور تحلیل شوک، دو سناریو طراحی شد. در سناریو اول، فرض شد که دولت درآمد نفتی دارد و تمامی درآمدهای نفتی توسط دولت خرج می شود و دولت اتکایی به درآمد مالیاتی ندارد. در سناریو دوم، فرض می شود که 40 درصد از درآمدهای نفتی دولت به صندوق توسعه تزریق شده و درصدی از آن به عنوان تسهیلات به بخش های تولیدی تخصیص پیدا کرده و دولت با اتکا بیشتر به انواع درآمدهای مالیاتی هزینه های خود را تأمین می کند. نتایج بیانگر این می باشد که شوک مالیاتی و نفتی، یعنی کاهش وابستگی به نفت و اتکا به درآمدهای مالیاتی در کوتاه مدت تأثیر منفی بر متغیرهای کلان اقتصادی دارد اما در بلند مدت، با افزایش درآمدهای مالیاتی میزان تولید و به تبع آن، سرمایه گذاری، مصرف، اشتغال در اقتصاد افزایش یافته است.

استراتژی دریایی یکی از مهم ترین ابعاد استراتژی ملی قدرت های بزرگ به حساب می آید. این مساله اگرچه با تحول ماهوی قدرت در سیاست جهانی، اهمیتی را که آلفرد ماهان در «تاثیر و نفوذ قدرت دریایی در تاریخ» مطرح کرده بود را از دست داده است اما در دو دهه اخیر مجددا به عرصه رقابت ژئوپلیتیک قدرت های بزرگ بازگشته است. در این میان، حوزه ایندوپاسفیک و شکل گیری گروه بندی های جدیدی مانند کواد و آکوس در آن را می توان نقطه عزیمت جدیدی در بازی قدرت های جهانی دانست. در این راستا، این مقاله به این سوال اصلی پرداخته است که حوزه ایندوپاسفیک چه جایگاهی در معادلات ژئوپلیتیک قدرت های دریایی با تاکید بر گروه بندی های کواد و آکوس دارد؟ یافته های این پژوهش که به روش توصیفی- تحلیلی صورت گرفته نشان دهنده انتقال تدریجی مرکز ثقل اقتصاد و سیاست جهانی از اقیانوس اطلس به اقیانوس هند-آرام است که در پرتو ائتلاف بندی های نظامی و امنیتی جدید به تشدید رقابت و تنش میان قدرت های بزرگ دریایی منجر خواهد شد.

در این پژوهش در مرحله اول، بانک داده های دو شبکه لرزه نگاری موقتی که مدت کوتاهی پس از زمین لرزه قائن - بیرجند بطور مستقل در منطقه مذکور نصب گردیده و متعلق به پژوهشگاه بین المللی زلزله شناسی و مهندسی زلزله و موسسه ژئوفیزیک دانشگاه تهران بودند، در یکدیگر ادغام شدند. به کمک اطلاعات موجود در بانک داده های جدید، سازوکار کانونی تعدادی از پس لرزه های بزرگتر در این مطالعه تعیین و مدل پوسته شرق ایران (بهاور 1995) برای ناحیه رومرکز زمین لرزه قائن - بیرجند و پس لرزه های آن بر اساس اطلاعات جدید تغییر داده شد. نسبت Vp/Vs برای این ناحیه تحت پوشش این شبکه های موقت لرزه نگاری برابر با 1.85 محاسبه گردید. پس از تعیین محل مجدد بیش از دویست پس لرزه، این نکته مشخص شد که حداقل سه رویداد از بزرگترین پس لرزه ها دارای محور بیضوی خطایی با بزرگی 5 تا 10 کیلومتر می باشند (رویدادهایی با خطای تعیین محلی از مرتبه 5 تا 10).

گنبدهای سنتی ایرانی از برجسته ترین نمونه های ساختمان سازی سنتی در ایران در طول هزاران سال می باشند، که هنوز بسیاری از آنها در قسمت های زلزله خیز کشور پس از قرن های زیادی برپای ایستاده اند. از لحاظ سازه ای، گنبدهای ایرانی را می توان به گنبدهای یک پوسته، دو پوسته و سه پوسته تقسیم نمود. گنبد های یک پوسته اولین نوع گنبدها می باشند. در این نوع گنبد تک پوسته جزء باربر اصلی می باشد.گنبدهای دو پوسته از دو عدد پوسته تشکیل یافته اند، و به دو نوع پیوسته و گسسته تقسیم می شوند. در گنبدهای دو پوستة پیوسته فاصلة بین دو پوسته کم است و پوسته ها توسط اتصال دهنده های آجری به یکدیگر متصل شده اند. در گنبدهای دوپوستة گسسته فاصلة قابل ملاحظه ای بین دو پوسته وجود دارد. برای پایداری برخی از گنبدها دیوارها یا تقویت کننده های نصف النهاری در فضای بین دو پوسته ساخته شده است. تعداد اندکی گنبد با سه پوسته نیز وجود دارد.در این مقاله، سیستم سازه ای تعدادی از گنبدهای تاریخی ایران با مصالح بنایی تشریح خواهد شد و مقاومت و پایداری سازه ای آنها در مقابل اثرات دینامیکی زلزله مورد بحث قرار خواهد گرفت. همچنین در مورد نقش سازه ای تقویت کننده های نصف النهاری در گنبدهای دو پوسته توضیح داده خواهد شد.

در ساختگاه سدها تشخیص طرح لرزه ای جهت پیش گویی خطر زمین لرزه و همچنین پیش بینی خسارت وارده از طریق زمین لرزه به منظور جلوگیری از این فاجعه بسیار قابل اهمیت می باشد. برای ایمن سازی سد در برابر زمین لرزه در محاسباتی که برای طراحی سد استفاده می شود بدون توجه به شرایط زمین ساختگاه سد، شدت زمین لرزه از اهمیت قابل توجهی برخوردار است. با توجه به اهمیت ساختگاه سد مطالعات لرزه نگاری و تعیین گسل های فعال بسیار ضروری می باشد. در مقاله حاضر ارزیابی خطر زمین لرزه و پهنه بندی لرزه ای در ساختگاه سد شهید و نواحی مجاور آن به روش احتمالاتی صورت گرفته است. در این مطالعه نقشه 1: 100000 یاسوج جهت بررسی لرزه زمین ساخت و خطر لرزه ای منطقه انتخاب گردید. زمین لرزه های دستگاهی و تاریخی در شعاع 26 کیلومتری سد شهید گردآوری گردید. منطقه موردمطالعه در زون زاگرس مرتفع قرار گرفته است. به کمک تصاویر ماهواره ای، اطلاعات زمین لرزه های تاریخی و دستگاهی، نقشه های زمین شناسی، تکتونیکی و مغناطیس هوایی، نقشه پهنه بندی خطر زمین لرزه برای منطقه مورد مطالعه تهیه شد. بر اساس این نقشه، ساختگاه سد شهید در منطقه ای با خطر خیلی زیاد قرار می گیرد. تحلیل خطر لرزه-ای گستره موردمطالعه با استفاده از روش مقدماتی گوتنبرگ – ریشتر احتمال رخداد زمین لرزه های با بزرگی 5، 5/5 و 6 ریشتر را در منطقه در 100 سال آینده 100% و زمین لرزه های با بزرگی 5/7 ریشتر را کم تر از 76/61% پیش بینی کرده است. درنهایت جهت مطالعه روند و سرشت لرزه خیزی در گستره نزدیک به ساختگاه سد، پیشنهاد هایی کاربردی ارائه گردیده است.

بررسی پایداری سازه های تاقی یکی از مسایل مورد توجه برای مرمت بناهای تاریخی، پایدارسازی و طراحی سازه های بومی و روستایی است. این نوشتار، در این راستا، به تعیین و مقایسه حد نهایی پایداری سه قوس مشهور ایرانی، قوس تخم مرغی، قوس مربع (پاتو پا-نیزه ای) و قوس پنج و هفت تند در برابر زلزله می پردازد. مقاله با روش تجربی و با استفاده از تحلیل هندسی و مدل سازی فیزیکی در جست وجوی پاسخ این پرسش است که حد نهایی پایداری لرزه ای این سه قوس به چه میزان است؟ بررسی قوس ها برای نسبت ضخامت به دهانه های متفاوت، در چهارچوب تحلیل حد نهایی، با روش تحلیل خط رانش با استفاده از مدل های پارامتریکی که امکان بررسی سریع و دقیق را فراهم می کنند، انجام می گیرد و نتایج حاصل از آن با فروریختگی مدل فیزیکی قوس ها مورد مقایسه قرار می گیرند. نتایج نشان می دهند که با افزایش نسبت ضخامت به دهانه قوس ها، پایداری لرزه ای آن ها افزایش می یابد. و با کاهش خیز قوس های نمونه نسبت به یکدیگر، پایداری لرزه ای آن ها افزایش می یابد. آزمایش مدل های فیزیکی نیز این امر را تایید کرده، اما نشان می دهد حد پایداری لرزه ای مدل فیزیکی از حد حاصل از روش تحلیلی کمتر است و بنابراین، ضخامت موثر قوس ها، در واقعیت، قابل اتکا می باشند. این نوشتار ضمن ارایه پاسخ به یک مسیله کاربردی، در فرایند مقایسه قوس ها، بینشی را درباره رفتار سازه ای آن ها فراهم می آورد.